Proboszczowie

15 maja 2003 r. Ks. Biskup Ordynariusz Jan Bernard Szlaga w drodze dekretu powierza Ks. Tomaszowi urząd wicedziekana dekanatu gniewińskiego, który zostaje dwukrotnie przedłużony – 8 maja 2008 r. i 11 maja 2013 r. , zgodnie z kanonem 509 kodeksu postępowania kanonicznego.

Ks. biskup również mianuje ks. Tomasza Kanonikiem Honorowym Kapituły Kolegiackiej w Kartuzach. 25 maja 2016 r. w Pelplinie ks. Tomasz wraz kolegami z roku świętuje swój srebrny jubileusz kapłaństwa. 28 lutego 2019 r. ks. proboszcz odprawia swoją pożegnalną mszę świętą w tutejszym Kościele, Ks. Biskup Ryszard Kasyna powierza mu kierowanie Parafią rzymskokatolicką pw. św. Michała Archanioła w Kiełpinie.

19 czerwca 1960 r. ks. Józef odebrał święcenia kapłańskie z rąk biskupa gorzowskiego Wilhelma Pluty i rozpoczął pracę duszpasterską z dniem 1 lipca 1960 roku jako wikariusz parafii pw. NMP Królowej Polski w Lęborku. 8 czerwca 1962 został administratorem parafii pw. św. Jakuba Apostoła w Konradowie, z rezydencją w Drzewcach Starych.

28 czerwca 1974 roku został mianowany administratorem parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Ostrowicach. 29 sierpnia 1974 roku mianowany został wizytatorem dekanalnym do spraw katechizacji oraz duszpasterstwa dzieci i młodzieży, a 8 września 1977 roku wicedziekanem dekanatu drawskiego. 27 kwietnia 1981 roku został zwolniony z obowiązków administratora parafii Ostrowice i mianowany wikariuszem zarządcą parafii Wierzchucino, a następnie z dniem 2 września 1981 roku jej administratorem. 14 maja 1986 roku biskup koszalińsko-kołobrzeski Ignacy Jeż odznaczył go tytułem kanonika honorowego. 24 kwietnia 1987 roku mianowany został wicedziekanem dekantu łebskiego, a 23 października 1989 roku dekanalnym wizytatorem nauki religii. 31 grudnia 1989 roku został zwolniony z obowiązków wicedziekana dekanatu łebskiego, a 23 lutego 1995 roku z obowiązków dekanalnego wizytatora nauki religii. Ks. Józef Cisowski zmarł 1 października 2004 roku. Uroczystościom pogrzebowym w dniu 7 października 2004 roku przewodniczył biskup diecezjalny Jan Bernard Szlaga, przy udziale 50 kapłanów. Homilię żałobną wygłosił ks. Marian Miotk, dziekan dekanatu gniewińskiego. Ksiądz Biskup Diecezjalny w słowie końcowym podziękował Zmarłemu za lata kapłańskiej posługi.

Notka biograficzna na podstawie: Pielgrzym nr 22, Pelplin 2004, s.22, ks. Wojciech Kasyna

Księża związani z naszą Parafią

Doktor i historyk Kościoła. Doktoryzował się na podstawie pracy pod tytułem „Dekanat wałecki w latach 1821-1920”, napisanej pod kierunkiem ks. prof. dr hab Zygmunta Zielińskiego, którą obronił 6 czerwca 2002 r. na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jest autorem wielu publikacji naukowych. W 2010 r. nakładem Instytutu Pamięci Narodowej ukazała się publikacja „Polityka władz państwowych wobec Kościoła katolickiego na Pomorzu Zachodnim i ziemi lubuskiej w latach 1945-1989”, której jest współautorem wraz z Pawłem Knap.

Obecnie wykładowca Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie, Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego, wykładowca Instytutu Teologicznego w Koszalinie, dyrektor seminaryjnej biblioteki diecezji kołobrzesko-koszalińskiej i diecezjalnego archiwum.

Prywatnie miłośnik sportu, wielokrotnie uczestniczył w meczach piłki nożnej, organizowanych przez białogórską młodzież (świetnie gra głową :)). W 2013 r. jako reprezentant diecezji kołobrzesko-koszalińskiej zdobył tytuł wicemistrza w charytatywnych, halowych mistrzostwach piłki nożnej księży, w których startowało 17 drużyn z całej Polski.

• 

• 

Od 20 sierpnia 1981 do 20 czerwca 1982 odbył staż pracy jako pracownik fizyczny zatrudniony w kopalni „Jankowice” w Boguszowicach. Święcenia diakonatu otrzymał z rąk bpa J. Kurpasa 11 marca 1984 w Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach, tam też przyjął 4 kwietnia 1985 z rąk bpa H. Bednorza święcenia kapłańskie.

Po święceniach kapłańskich, 5 maja 1985 został mianowany wikariuszem kościoła parafialnego św. Jana Chrzciciela w Tychach. W tym samym roku rozpoczął zaoczne studia na Wydziale Teologicznym ATK w Warszawie w zakresie teologii praktycznej, uzyskując 17 października 1988 tytuł licencjata teologii. 31 sierpnia 1988 został mianowany wikariuszem w parafii Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich. Rozpoczął jednocześnie studia specjalistyczne z teologii życia wewnętrznego w Studium Życia Wewnętrznego w Warszawie, uzyskując 9 czerwca 1994 stopień doktora teologii w zakresie teologii życia wewnętrznego.

Od 1 października 1989 do 31 sierpnia 1992 był prefektem Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach, natomiast od 29 sierpnia 1994 został ustanowiony katechetą Prywatnego Żeńskiego Liceum Ogólnokształcącego w Rybniku oraz kapelanem sióstr urszulanek, a także kapelanem rybnickiego Klubu Inteligencji Katolickiej. Od 1 września 1997 pełnił funkcję rekolekcjonisty archidiecezjalnego w Domu Rekolekcyjnym Archidiecezji Katowickiej im. bpa S. Adamskiego w Kokoszycach, a od 1 lipca 2001 w Domu Rekolekcyjnym w klasztorze ss. Służebniczek Śląskich w Katowicach-Panewnikach. Ks. Marek Drogosz został wybrany pierwszym egzorcystą w historii archidiecezji katowickiej, oficjalny dekret otrzymał z rąk abpa Damiana Zimonia 20 listopada 1999. 16 czerwca 2003 r. po raz ostatni przybył do tutejszej wspólnoty aby głosić Słowo Boże Utonął w morzu w okolicy Białogóry (na zachód od głównego wejścia na plażę), 7. sierpnia 2003, pochowany został 12 sierpnia 2003 w Boguszowicach. Przedstawiciele tutejszej wspólnoty uczestniczyli w pogrzebie ks. Marka.

W dniu 7 sierpnia 2004 r. w tutejszym Kościele poświęcono pamiątkową tablicę ku czci ks. Marka. Wierni oraz Goście przybywający do białogórskiej Kaplicy (przed 1.06.1998 r.)/Kościoła (od 2.06.1998 r.) pamiętają charakterystyczny dla ks. Marka podział w trakcie śpiewu na anielskie zastępy Cherubinów oraz Serafinów, tworzące harmonijny dwugłos w Kościele. Ksiądz Marek był również współinicjatorem uczestnictwa naszych Parafian, Państwa Ceynowa i Państwa Styn w rekolekcjach dla małżeństw. Nauki dla małżeństwa odbyły się w Kokoszycach, macierzystej Parafii ks. Marka Drogosz, w malowniczo położonym Domu Rekolekcyjnym z 1783 r.

notka biograficzna na podstawie: https://silesia.edu.pl/index.php?title=Drogosz_Marek

W tym samym roku został przyjęty do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Studia teologiczne odbył na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia diakonatu przyjął 15 lutego 1954 w Krakowie z rąk ks. bp. Franciszka Jopa.

Święceń prezbiteratu udzielił mu bp Lucjan Bernacki dnia 6 stycznia 1955 na Jasnej Górze w Częstochowie. Ks. Dobromir Sieradzki był wikariuszem w Łaziskach Górnych (1955) i Niedobczycach (1955-1957), katechetą w Katowicach (1957-1960), a następnie wikariuszem w parafii św. Stanisława Kostki w Giszowcu (do 1962).

Po studiach z zakresu pedagogiki i katechetyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1962-1967) pełnił przez rok posługę kapelana w klasztorze Sióstr Urszulanek oraz duszpasterza akademickiego w Rybniku, zaś w 1968 objął funkcję rektora w kaplicy Najświętszego Serca Pana Jezusa w Panewnikach. Był tam także duszpasterzem studentów.

W ramach prac I Synodu Diecezji Katowickiej należał do Komisji Liturgicznej i Komisji ds. Przekazu Ewangelicznego – Podkomisja Katechizacji Dzieci i Młodzieży. Na szczególne podkreślenie zasługuje zaangażowanie ks. Sieradzkiego w dzieło katechizacji i formację przyszłych katechetów.

Od 1972 był wykładowcą pedagogiki i katechetyki w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. W 1977 został diecezjalnym wizytatorem nauki religii oraz koordynatorem sekcji referatów w ramach Wydziału Nauki Chrześcijańskiej Kurii Diecezjalnej w Katowicach. W 1993 został dyrektorem nowoerygowanego Kolegium Teologicznego Archidiecezji Katowickiej. Był także diecezjalnym duszpasterzem nauczycieli i wychowawców oraz opiekunem szkół katolickich w archidiecezji. Przez kilka lat pełnił posługę spowiednika Sióstr Misjonarek Miłości. Na różnych etapach swojej drogi kapłańskiej należał do gremiów diecezjalnych: Rady Liturgicznej, Rady Kapłańskiej, Rady Duszpasterskiej, Rady Naukowej Instytutu Teologiczno-Pastoralnego w Katowicach; był członkiem redakcji „Wiadomości Diecezjalnych”, a także Archidiecezjalnej Komisji II Synodu Plenarnego. W 1986 został obdarzony godnością Kapelana Jego Świątobliwości. W 2003 został zwolniony z wszystkich funkcji w Wydziale Katechetycznym oraz opiekuna szkół katolickich. Nadal posługiwał jako duszpasterz w kaplicy NSPJ w Panewnikach. Zmarł 12 grudnia 2009 w Panewnikach. Pochowany został w Katowicach.

Świętej pamięci Ksiądz Dobromir Sieradzki był powszechnie znany i szanowany przez wielu starszych Parafian. Można powiedzieć, że dzieje ks. Dobromira są nierozerwalnie związane z historią naszej Parafii i samej Białogóry gdyż przez ponad 40 lat nieprzerwalnie nas odwiedzał. Z ciekawostek, świadectw przekazywanych przez starszych Parafian z „pokolenia na pokolenie” zdarzały się sezony letnie, kiedy to ksiądz nocował z ministrantami na sianie w stodole. Ministranci przyjeżdżający z księdzem Dobromirem do naszej parafii często grali w piłkę nożną z tutejszą młodzieżą, a znajomości wówczas nawiązane przetrwały próbę czasu. Ksiądz Dobromir Sieradzki niemalże do samego końca brał udział w życiu duchowym i społecznym naszej Parafii.

• 

•